Το Sport24.gr παρουσιάζει την παράλληλη πορεία των Ερνέστο Βαλβέρδε και Άλμπερτ Ριέρα τη διετία 2006-2008 στην Εσπανιόλ. Δείτε το photostory με 50 χαρακτηριστικά δημοσιεύματα της καταλανικής «El Mundo Deportivo» από τη συνύπαρξη των δυο «αστέρων» του Ολυμπιακού.
Η άφιξη Βαλβέρδε στο Μοντζουίκ, η επιστροφή Ριέρα από τη Σίτι, η κλίκα της τρόικας, η μεγάλη πορεία μέχρι τον τελικό του ΟΥΕΦΑ, το θέαμα στο γήπεδο και ο ενθουσιασμός του κόσμου, ο φανταστικός πρώτος γύρος της δεύτερης σεζόν, η κλήση του Άλμπερτ στην Εθνική, το ενδιαφέρον του Άγιαξ και της Ρεάλ, η ανανέωση των συμβολαίων τόσο του Βαλβέρδε όσο και του Ριέρα, η ξαφνική καθίζηση του 2008, το ξέσπασμα του Ριέρα και η ψύχραιμη αντίδραση του Txingurri, το πανό των «pericos» που έσπασε το γυαλί, η αποχώρηση του Ερνέστο, η απώλεια του EURO, ο πολυμετοχικός Παναθηναϊκός, το σενάριο ανταλλαγής Λέτο και Ριέρα και τέλος η πώληση στη Λίβερπουλ του Μπενίτεθ.
Την Παρασκευή που μας πέρασε, το «Γ. Καραϊσκάκης» φόρεσε τα γιορτινά του και υποδέχτηκε τις δυο κορυφαίες φετινές μεταγραφές των «ερυθρόλευκων». Τον Ερνέστο Βαλβέρδε που επέστρεψε μετά από απουσία ενός χρόνου στον πάγκο του Ολυμπιακού και τον Άλμπερτ Ριέρα, τον επίδοξο διάδοχο του Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς στην αριστερή πλευρά της επίθεσης. Το αποτέλεσμα επί της Ρόμα (5-1) γέμισε αισιοδοξία τους φίλους του «Θρύλου», που μετά από μια κυριολεκτικά καταστροφική χρονιά σε όλα τα επίπεδα, βλέπουν «φως» στην άκρη του τούνελ.
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης, νέος μεγαλομέτοχος του Ολυμπιακού, έχει σαφώς επενδύσει πολλά πάνω στα δύο μεγάλα αποκτήματα του καλοκαιριού. Από τον μεν Βαλβέρδε περιμένει την αντιστροφή της ψυχολογίας και της αγωνιστικής συμπεριφοράς της ομάδας, από τον δε Άλμπερτ Ριέρα την ηγετική παρουσία και τη διαφορά ποιότητας που μπορεί να πετύχει με το πλούσιο ταλέντο του και τις αναμφισβήτητες ικανότητές του. Σημείο αναφοράς για αμφότερους, αποτελεί η συνύπαρξή τους τη διετία 2006-08 στην καταλανική Εσπανιόλ.
Το Sport24.gr θα προσπαθήσει να σας μεταφέρει τα κυριότερα στοιχεία και γεγονότα που σημάδεψαν τη συνεργασία τους στη Βαρκελώνη εκείνη την περίοδο. Για να έχετε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα, συγκεντρώσαμε 50 δημοσιεύματα από το αρχείο της αθλητικής εφημερίδας «El Mundo Deportivo» που καλύπτουν τις σημαντικότερες στιγμές αυτής της παράλληλης πορείας και αξιολογούν από την σκοπιά του Τύπου τη σχέση Βαλβέρδε και Ριέρα.
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ (ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2006)
Ο Βαλβέρδε και ο Ριέρα έφτασαν μαζί στη Βαρκελώνη το καλοκαίρι του 2006. Ο Txingurri προερχόταν από ένα χρόνο αργίας, αφού 12 μήνες πριν είχε αφήσει τον πάγκο της Αθλέτικ Μπιλμπάο, ενώ ο Ριέρα – που ανήκε από το καλοκαίρι του 2005 στην Εσπανιόλ – επέστρεφε από την εξάμηνη παραμονή του στο Μάντσεστερ, όπου είχε δοθεί δανεικός από την ομάδα του στη Σίτι τον Ιανουάριο του 2006. Ο Βαλβέρδε αποδέχτηκε την πρόταση του προέδρου των «pericos», Ντανιέλ Σάντσεθ Λίμπρε, να διαδεχτεί τον Μιγκέλ Άνχελ Λοτίνα, έτσι κι αλλιώς τον «Βάσκο» έδεναν ισχυροί δεσμοί με τη δεύτερη ομάδα της Βαρκελώνης, αφού στο παρελθόν είχε αγωνιστεί με τη φανέλα της ως παίκτης, φτάνοντας μάλιστα μέχρι τον τελικό ΟΥΕΦΑ του 1988, όπου οι Ισπανοί είχαν χάσει τελικά τον τίτλο στα πέναλτι από την Μπάγερ Λεβερκούζεν.
Από την άλλη μεριά, ο Άλμπερτ Ριέρα βρισκόταν σε μια κρίσιμη καμπή της καριέρας του. Έχοντας ξεκινήσει την πορεία του στη Μαγιόρκα – όπου άφησε θετικότατες εντυπώσεις – συνέχισε στην Μπορντό, από την οποία επέστρεψε το 2005 στην Ισπανία, υπογράφοντας τριετές συμβόλαιο με την Εσπανιόλ. Όμως την πρώτη του χρονιά στους «pericos», ο προπονητής Μιγκέλ Άνχελ Λοτίνα έδειξε ότι δεν τον υπολόγιζε στα πλάνα του, δεν του έδωσε ευκαιρίες (μόλις 8 συμμετοχές στον πρώτο γύρο) και το αποτέλεσμα ήταν ο Άλμπερτ να δοθεί δανεικός – με οψιόν αγοράς – στην Μάντσεστερ Σίτι. Στην Αγγλία είχε 15 συμμετοχές και 1 γκολ, με το τέλος όμως της σεζόν οι Άγγλοι αποφάσισαν να μην κάνουν χρήση της οψιόν και έτσι ο Ριέρα επέστρεψε στη Βαρκελώνη με πεσμένη ψυχολογία και αβέβαιο μέλλον.
Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΒΑΛΒΕΡΔΕ
Ο Txingurri έδειξε από την προετοιμασία της ομάδας ότι υπολόγιζε τον Ριέρα και πολύ γρήγορα τον καθιέρωσε στην αριστερή πλευρά του αγαπημένου του 4-2-3-1. Ο Άλμπερτ πήρε τα πάνω του και αμέσως ανταποκρίθηκε στην εμπιστοσύνη του Βαλβέρδε ανεβάζοντας κατακόρυφά την απόδοσή του. Η χρονιά ξεκίνησε καλά για την Εσπανιόλ, που παράλληλα με τις εγχώριες υποχρεώσεις, αντιμετώπιζε και την ευρωπαϊκή πρόκληση του ΟΥΕΦΑ, αφού την προηγούμενη σεζόν οι «pericos» είχαν κατακτήσει το ισπανικό Κύπελλο. Η ομάδα απέκλεισε στην πρώτη φάση την Αρτμέντια και πέρασε στη φάση των ομίλων.
Στις πρώτες του δηλώσεις και συνεντεύξεις σε ισπανικά μέσα, ο Ριέρα φρόντισε να ευχαριστήσει και αυτός με τον τρόπο του τον Βαλβέρδε, χαρίζοντας απλόχερα θετικά σχόλια στον προπονητή του και κάνοντας παράλληλα τις απαραίτητες συγκρίσεις με την προηγούμενη κατάσταση – επί Λοτίνα – ρίχνοντας ουσιαστικά στον πρώην τεχνικό του την ευθύνη για τη δική του πρόσκαιρη ποδοσφαιρική στασιμότητα. Όλα έδειχναν να πηγαίνουν ρολόι για τους δυο νεοφερμένους… Ή μήπως όχι;
Η «ΤΡΟΪΚΑ» ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ
Όταν το δίδυμο Ριέρα και Βαλβέρδε έφτασε στη Βαρκελώνη, «κουμάντο» στα αποδυτήρια έκανε η «ιερή τρόικα» των Ραούλ Ταμούδο, Ιβάν ντε λα Πένια και Λουίς Γκαρθία. Ο Ταμούδο ήταν το σύμβολο του συλλόγου, αφού προερχόταν από τις ακαδημίες της Εσπανιόλ, ο Ιβάν ντε λα Πένια κουβαλούσε πίσω του μια πολύ μεγάλη καριέρα και είχε τις περισσότερες παραστάσεις από οποιονδήποτε άλλο παίκτη της ομάδας και ο Λουίς Γκαρθία ήταν η άλλη μεγάλη φιγούρα που έκανε «γκελ» στην κερκίδα.
Οι τρεις τους δεν είδαν ποτέ αρνητικά την έλευση του Βαλβέρδε, από νωρίς όμως θέλησαν να του δείξουν ποιοι είναι αυτοί που έχουν την εξουσία και πως δεν είχαν πρόβλημα να τη μοιραστούν μαζί του, αρκεί και αυτός να αποδεχόταν το συγκεκριμένο στάτους. Έτσι λοιπόν, σε μια συνέντευξη Τύπου στη διάρκεια της προετοιμασίας, ο Λουίς Γκαρθία πήρε τον λόγο, δηλώνοντας στους δημοσιογράφους ότι οι ασκήσεις φυσικής κατάστασης δεν ήταν οι καλύτερες δυνατές, στοχεύοντας έτσι όχι απευθείας τον Βαλβέρδε, αλλά τους συνεργάτες του. Ο Txingurri δεν «μάσησε» και αμέσως απάντησε ότι αν αυτή ήταν η γνώμη του Γκαρθία, τότε θα μπορούσε κάλλιστα να προσλάβει έναν δικό του γυμναστή και να κάνει ατομική προπόνηση. Το θέμα έκλεισε εκεί, αλλά ήταν φανερό ότι το μέτωπο είχε ανοίξει.
Η ΕΥΡΩΠΗ ΕΦΕΡΕ ΑΝΑΚΩΧΗ
Πέρα από την τριάδα που προαναφέραμε, στα αποδυτήρια της Εσπανιόλ υπήρχε ένα ακόμα γκρουπ, αυτό των νεαρών παικτών που προέρχονταν από τα «σπλάχνα» του συλλόγου. Εκεί ανήκαν οι Χάρκε, Μοϊσές Ουρτάδο, Γιόναθαν, Κορομίνας, Νταβίδ Γκαρθία, Σάντσεθ και μερικοί ακόμα, που ήταν άμεσα προσκολλημένοι στο άρμα της τρόικας. Οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές – ξένοι και Ισπανοί – απλά αποδέχονταν τη συγκεκριμένη κατάσταση, χωρίς όμως να έχουν δοκιμάσει να δημιουργήσουν κάποιο δεύτερο πόλο επιρροής. Ο Βαλβέρδε πάντως ήταν πολύ απασχολημένος και είχε σημαντικότερα προβλήματα να λύσει.
Ένα από αυτά ήταν η σωστή διαχείριση της ομάδας, αφού η πορεία στην Ευρώπη συνεχίστηκε με τον καλύτερο τρόπο στους ομίλους. Οι υποχρεώσεις σε Πρωτάθλημα, Κύπελλο Ισπανίας και ΟΥΕΦΑ ήταν συνεχόμενες και το rotation επιβεβλημένο. Μερικές επιλογές του Ερνέστο (κυρίως με τη χρησιμοποίηση πιτσιρικάδων) έφεραν κάποιες χλιαρές αντιδράσεις, οι οποίες όμως εξαφανίστηκαν τελείως, αφού η κερκίδα ήταν γοητευμένη από τις εμφανίσεις της Εσπανιόλ, που πέρασε πρώτη από τον όμιλο με 4 νίκες σε ισάριθμα ματς. Οι «pericos» κέρδισαν εκτός Άγιαξ και Σπάρτα Πράγας με το ίδιο σκορ (0-2), ενώ στην έδρα τους φιλοδώρησαν με μια εξάρα την Ζούλτε Βάρεγκεμ (6-2) και ολοκλήρωσαν τις υποχρεώσεις τους με νίκη επί της Αούστρια Βιέννης στο Μοντζουίκ (1-0) μέσα σε αποθέωση.
ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΡΙΕΡΑ
Από τη μεριά του ο Ριέρα συνέχιζε τις πολύ καλές του εμφανίσεις, θυμίζοντας ξανά τον αέρινο εξτρέμ της Μαγιόρκα. Η αριστερή πλευρά ήταν όλη δική του και ο «νησιώτης» πραγματικά κεντούσε κάνοντας τα πάντα – ντρίμπλες, σέντρες, εφορμήσεις, ασίστ, γκολ – ξεσηκώνοντας θύελλα ενθουσιασμού ανάμεσα στους φίλους της Εσπανιόλ. Η σχέση του με τον Βαλβέρδε και τους συμπαίκτες του ήταν αρκετά καλή, όμως ο ίδιος διατηρούσε μια στάση αναμονής, θέλοντας να δει αν η τρόικα θα τον δεχόταν ως μέλος της. Έτσι κι αλλιώς και ο ίδιος ήταν πλέον ένα από τα αστέρια της ομάδας.
Ο Ριέρα είχε σίγουρα στο βάθος του μυαλού του μια μελλοντική μεταγραφή σε κάποια μεγάλη ομάδα και ήθελε να εκμεταλλευτεί όσο περισσότερο μπορούσε τα ευρωπαϊκά ματς ώστε να ξαναγίνει γνωστός και περιζήτητος. Πολύ γρήγορα κατάλαβε ότι τα στεγανά της ηγετικής τριάδας ήταν ερμητικά κλειστά και αποφάσισε να πορευτεί για πάρτη του. Ήξερε ότι οι μόνοι του σύμμαχοι σε αυτή την προσπάθεια θα ήταν ο Βαλβέρδε, η Ευρώπη και η δική του απόδοση.
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΟΞΑ
Η ξέφρενη ευρωπαϊκή πορεία της Εσπανιόλ συνεχίστηκε και μέσα στο 2007 με αλλεπάλληλες προκρίσεις. Η Λιβόρνο υπέκυψε στους «32» με δυο ήττες, η Μακάμπι Χάιφα δέχτηκε μια ξεγυρισμένη τεσσάρα στη Βαρκελώνη στη φάση των «16» και στους «8» οι «pericos» βρήκαν απέναντί τους την Μπενφίκα του Καραγκούνη. Με ένα εκπληκτικό ματς του Ριέρα και ένα αρχικό 3-0, που στο τέλος μετατράπηκε σε 3-2 από λάθη της άμυνας, χρειάστηκε μια φοβερή εμφάνιση στη Λισσαβώνα από τον Ιραϊθόθ που κατέβασε τα ρολά και κράτησε το 0-0 και μαζί την πρόκριση στα ημιτελικά.
Τελευταίο εμπόδιο πριν τη Γλασκώβη ήταν η Βέρντερ Βρέμης. Οι «pericos» με έναν σεληνιασμένο Ριέρα να φτιάχνει παιχνίδι και να μοιράζει γκολ ,σκόρπισαν 3-0 τους Γερμανούς στο Μοντζουίκ, παίρνοντας σαφές προβάδισμα πρόκρισης. Μια εβδομάδα αργότερα το γρήγορο γκολ (μόλις στο 4’ του ματς) του Αλμέιδα έδωσε κάποιες λιγοστές ελπίδες στη Βέρντερ να διεκδικήσει το θαύμα, όμως η Εσπανιόλ έπαιζε ποδόσφαιρο από άλλον πλανήτη. Με μια ακόμα μαγική εμφάνιση του Ριέρα που έδωσε έτοιμα γκολ στους συμπαίκτες του, η αρμάδα του Βαλβέρδε κέρδισε 1-2 και πέρασε στον μεγάλο τελικό. 19 ολόκληρα χρόνια μετά το χαμένο τρόπαιο του 1988, ο Txingurri είχε μια δεύτερη ευκαιρία να δώσει στην Εσπανιόλ τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο της ιστορίας της.
ΤΕΛΙΚΟΣ ΟΥΕΦΑ 2007 – ΕΝΑΣ MVP ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ
Στις 16 Μαΐου του 2007, στο «Hampden Park» της Γλασκώβης, η Εσπανιόλ βρέθηκε απέναντι στην κάτοχο Σεβίγια, την ομάδα που όλοι έδιναν ως μεγάλο φαβορί του αγώνα. Ο Βαλβέρδε επέλεξε να δώσει χώρους στην αντίπαλο και βασίστηκε στις αντεπιθέσεις. Στο γρήγορο γκολ του Αντριάνο στο 18’ της συνάντησης, απάντησε 10 λεπτά αργότερα ο Ριέρα, συγκλίνοντας προς την περιοχή μετά από μια εκπληκτική επέλαση από τα αριστερά και εκτελώντας τον Παλόπ με δυνατό σουτ έξω από την περιοχή. Το νέο απόκτημα του Ολυμπιακού έχασε στο β’ ημίχρονο την ευκαιρία του αγώνα, όταν στο 58’ εξαπέλυσε έναν κεραυνό, τον οποίο απέκρουσε με υπερένταση ο Παλόπ, στέλνοντας τη μπάλα πρώτα στο οριζόντιο δοκάρι και στη συνέχεια κόρνερ.
Ο Ριέρα ήταν κατά γενική ομολογία ο κορυφαίος παίκτης του γηπέδου στα 120 λεπτά του τελικού. Όμως η αποβολή του Ουρτάδο στο 68’, η λογική οπισθοχώρηση της Εσπανιόλ στη συνέχεια και η μεγάλη βραδιά του Παλόπ που απέκρουσε τρία πέναλτι των «pericos» στη διαδικασία της ρώσικης ρουλέτας, του στέρησαν δυο τίτλους: του ΟΥΕΦΑ και αυτόν του MVP του τελικού. Η απώλεια του τροπαίου ήταν μεγάλο χτύπημα για τους Καταλανούς, αφού σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή τους πορεία έδωσαν 15 ματς χωρίς να χάσουν κανένα, ούτε καν τον τελικό. Και βέβαια ήταν και ο τρόπος που ολοκληρώθηκε αυτή η πορεία. Η Εσπανιόλ έχασε δεύτερο ΟΥΕΦΑ στα πέναλτι, μια διαδικασία που ο Ριέρα ήταν ο μόνος παίκτης που δεν άντεξε να παρακολουθήσει, γυρνώντας την πλάτη του στο τέρμα.
ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΚΔΗΛΩΝΟΥΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ
Η πρώτη χρονιά του Βαλβέρδε χαρακτηρίστηκε φυσικά απόλυτα επιτυχημένη. Η ευρωπαϊκή πορεία και η 11 θέση στο πρωτάθλημα, μαζί με το θέαμα που απόλαυσαν οι φίλοι της ομάδας στη διάρκεια ολόκληρης της σεζόν, μεγάλωσαν ακόμα περισσότερο τις προσδοκίες για το 2007-08. Η προετοιμασία ολοκληρώθηκε με επίσης πολύ καλές εμφανίσεις στα φιλικά (ανάμεσά τους και με το 3-2 επί του Ολυμπιακού) και όλα έδειχναν ότι η ομάδα θα παρουσιαζόταν ακόμα καλύτερη στο πρωτάθλημα. Στις εγχώριες διοργανώσεις συγκεντρώθηκε όλο το βάρος, αφού δεν υπήρχε συμμετοχή στην Ευρώπη.
Στη διάρκεια του καλοκαιριού του 2007 ήρθε στη διοίκηση της Εσπανιόλ η πρώτη επίσημη πρόταση από τον Άγιαξ για την αγορά του Ριέρα. Οι εμφανίσεις του Άλμπερτ σε αυτή την πρώτη σεζόν του Βαλβέρδε ήταν καταπληκτικές και ο Αίαντας πρόσφερε 5 εκατομμύρια ευρώ, τα οποία όμως απορρίφθηκαν ασυζητητί από τους Ισπανούς. Οι Ολλανδοί επέμειναν, ανέβασαν το ποσό και το έφτασαν μέχρι τα 8 εκατομμύρια ευρώ. Όμως η διοίκηση είχε άλλα σχέδια. Ο Βαλβέρδε θεωρούσε τον Μαγιορκίνο απολύτως απαραίτητο για την ομάδα και ο πρόεδρος της Εσπανιόλ αποφάσισε να κάνει πρόωρη ανανέωση συμβολαίου, όχι μόνο στον Ριέρα, αλλά και στον ίδιο τον Βαλβέρδε.
ΑΝΑΝΕΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΕΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ
Πράγματι οι ενδιαφερόμενοι έκατσαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και με τις απαραίτητες αυξήσεις αποδοχών ανανέωσαν τη συμφωνία τους με τον Ριέρα για τρία ακόμα χρόνια (μέχρι το 2011) και αυτή με τον Βαλβέρδε για ένα ακόμη χρόνο (μέχρι το 2009). Η Πριμέρα Ντιβισιόν ξεκίνησε και η Εσπανιόλ βάλθηκε να τρελάνει κόσμο. Με μεγάλες εμφανίσεις έκανε έναν πρώτο γύρο πρωταθλητισμού, ευρισκόμενη συνεχώς πάνω από την 5 θέση της βαθμολογίας. Ο Ριέρα συνέχισε σε υψηλότατα επίπεδα απόδοσης, αλλά ήταν συνολικά όλοι οι παίκτες της ομάδας που είχαν κυριολεκτικά μεταμορφωθεί παίρνοντας τη μία νίκη μετά την άλλη.
Το ξεκίνημα του 2008 (5 Ιανουαρίου) βρήκε την Εσπανιόλ στην 3 θέση του πρωταθλήματος! Μετά τις 18 πρώτες αγωνιστικές, οι «pericos» είχαν 36 βαθμούς, μόλις 1 λιγότερο από την συμπολίτισσα Μπαρτσελόνα και 6 λιγότερους από την πρωτοπόρο Ρεάλ. Οι επιδόσεις της ομάδας του Βαλβέρδε ήταν καταπληκτικές: 10 νίκες, 6 ισοπαλίες και μόνο 2 ήττες με τέρματα 29-19. Είχε κερδίσει εκτός έδρας – μεταξύ άλλων – τις Σεβίγια, Ατλέτικο Μαδρίτης και Βαλένθια, ενώ στο Μοντζουίκ είχε νικήσει τη Ρεάλ και είχε φέρει ισοπαλία με την Μπαρτσελόνα.
ΑΓΙΑΞ, ΡΕΑΛ ΚΑΙ… ΕΘΝΙΚΗ
Ο Ριέρα, όπως ήταν αναμενόμενο, μπήκε στο στόχαστρο περισσότερων ομάδων. Ο Άγιαξ επανήλθε ανεβάζοντας την πρότασή του στα 12 εκατομμύρια ευρώ, όμως η διοίκηση σφύριζε αδιάφορα, παραπέμποντας στη ρήτρα του παίκτη, ύψους 24 εκατομμυρίων ευρώ. Οι φήμες για ενδιαφέρον της Ρεάλ εντάθηκαν, ενώ το όνομα του Ριέρα φιγουράριζε στις μεταγραφικές λίστες ομάδων, όπως η Ατλέτικο Μαδρίτης και η Βαλένθια. Η μεγάλη επιβράβευση όμως του Άλμπερτ ήρθε στις 5 Οκτωβρίου του 2007, όταν ο Λουίς Αραγονές τον κάλεσε στην Εθνική Ισπανίας – μαζί με τους Λουίς Γκαρθία και Ραούλ Ταμούδο – για τα ματς με τις Δανία και Φιλανδία στα πλαίσια της προκριματικής φάσης του EURO 2008.
Ο εκλέκτορας και πρώην προπονητής του στη Μαγιόρκα, εκτίμησε την φοβερή κατάσταση στην οποία βρισκόταν και έτσι ο Ριέρα έκανε το ντεμπούτο του με τη «furia roja» στον αγώνα εναντίον της Δανίας, στις 13 Οκτωβρίου του 2007 στο Άαρχους. Ήταν το 68’ της συνάντησης, όταν ο Άλμπερτ πέρασε σαν αλλαγή στη θέση του Χοακίν και 20 λεπτά αργότερα σημείωσε το τρίτο και τελευταίο γκολ της Ισπανίας. Η Εσπανιόλ ήταν η ομάδα της μόδας – είχαν περάσει σχεδόν 20 χρόνια από την τελευταία φορά που οι «pericos» είχαν δώσει 3 παίκτες τους στην Εθνική – ο Ριέρα ήταν ο παίκτης βαρόμετρο και ο Βαλβέρδε ο κορυφαίος προπονητής του πρώτου γύρου στο ισπανικό πρωτάθλημα. Όλα έδειχναν ότι πήγαιναν ρολόι, όταν ξαφνικά ξεκίνησε η κατρακύλα…
3 – 4 – 13…
Σαν κάποιος να είχε αγγίξει με μαγικό ραβδάκι την Εσπανιόλ, τελείως αναπάντεχα ξεκίνησε ένα αρνητικό σερί που σταμάτησε μόνο όταν ολοκληρώθηκε το πρωτάθλημα το καλοκαίρι του 2008. Από το 10-6-2 των πρώτων 18 αγωνιστικών φτάσαμε στο 3-4-13 των επόμενων 20: μόλις 3 νίκες σε 20 αγώνες και μια ελεύθερη πτώση που συνοδεύτηκε από 13 ήττες. Η επίθεση των «pericos» που πέταγε στον πρώτο γύρο, έχασε τελείως την επαφή της με τα αντίπαλα δίχτυα. Το 29-19 των πρώτων 18 αγώνων, μετατράπηκε σε 14-34 στα υπόλοιπα 20 ματς.
Βαθμιαία, μαζί με την αγωνιστική πτώση, άρχισαν να χάνονται και οι στόχοι, ο ένας μετά τον άλλο για την ομάδα του Βαλβέρδε. Καταρχήν εξαφανίστηκε η πιθανότητα του Champions League και στη συνέχεια η Εσπανιόλ έχασε την επαφή της και από τη ζώνη του ΟΥΕΦΑ. Μπορεί να μην κινδύνεψε σοβαρά σε καμία στιγμή – αφού είχε πλούσια συγκομιδή στον πρώτο γύρο – όμως η τελική 12 θέση στον βαθμολογικό πίνακα, μόλις 5 βαθμούς πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού, διέλυσε κάθε καλή εντύπωση και εμφάνισε προβλήματα από όλες τις πιθανές μεριές: τον κόσμο, τη διοίκηση, τους παίκτες και τον προπονητή. Η Εσπανιόλ ολοκλήρωσε έτσι εφιαλτικά μια χρονιά που είχε φτάσει μέχρι τη μέση ονειρικά.
ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΝΟΥΡΑ ΣΤΟ ΣΚΑΚΙ…!
Ο Ριέρα, μέχρι τον Ιανουάριο του 2008, έβλεπε τον προγραμματισμό του να πηγαίνει ρολόι. Η παρουσία του Βαλβέρδε είχε ξαναδώσει ώθηση στην καριέρα του, ο ίδιος είχε ανακτήσει την αυτοπεποίθηση και την καλή ψυχολογία, η φιλοδοξία του να αγωνιστεί σε κάποια μεγάλη ομάδα έδειχνε ότι θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί σύντομα και η πρόσκλησή του στην Εθνική ήρθε για να επιβεβαιώσει και να επιβραβεύσει όλη του την προσπάθεια από τη στιγμή που επέστρεψε στην Εσπανιόλ. Στα 26 του χρόνια έκανε ένα νέο ξεκίνημα και ήδη είχε αρχίσει να χτίζει τις βάσεις, αφήνοντας διαρκώς υπονοούμενα στις συνεντεύξεις που έδινε: «στόχος μου είναι να αγωνιστώ σε μια μεγάλη ομάδα» κλπ. Το άσχημο για τον Ριέρα ήταν ότι γιγαντώθηκε σε μια μεσαία ομάδα πολύ γρήγορα και δεν μπόρεσε να διαχειριστεί σωστά αυτή τη μεγάλη αλλαγή.
Ο χαρακτήρας του είναι τέτοιος που εύκολα και συχνά γίνεται μπαρούτι, χωρίς όμως να είναι κακό παιδί. Όλοι οι Ισπανοί δημοσιογράφοι με τους οποίους μίλησα τις τελευταίες εβδομάδες, θέλοντας να συγκεντρώσω στοιχεία για τον εξτρέμ του Ολυμπιακού, συμφωνούν στο ότι ο Ριέρα είναι καλό παιδί με εκρηκτικό χαρακτήρα. «Volcanico» τον χαρακτήρισε ένας ρεπόρτερ της καταλανικής «Sport», εκρηκτικό δηλαδή σαν ηφαίστειο. «Μπορεί να γίνει έξαλλος είτε με σοβαρή είτε με ασήμαντη αφορμή, πολύ γρήγορα όμως θα ηρεμήσει και θα συμπεριφερθεί σα να μη συμβαίνει τίποτα. Έχει όμως ανάγκη αυτά τα ξεσπάσματα. Δεν ανοίγεται εύκολα σε προπονητές και συμπαίκτες, κρατάει πράγματα μέσα του και αυτές οι εκρήξεις τον ηρεμούν», συμπλήρωσε ο Καταλανός δημοσιογράφος και κατέληξε με το εξής χαρακτηριστικό περιστατικό: «Μια φορά παρακολουθούσαμε την προπόνηση και στη συνέχεια θα ταξιδεύαμε όλοι μαζί με την ομάδα αεροπορικώς. Στη διάρκεια κάποιων ασκήσεων, ο Ριέρα άρχισε να ωρύεται απευθυνόμενος στον Βαλβέρδε και μια ώρα αργότερα, μέσα στο αεροπλάνο, πήγε και έπαιξε μαζί του μια παρτίδα σκάκι σα να μην έτρεχε το παραμικρό. Ήδη το είχε ξεχάσει».
Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ
Το άσχημο σερί της Εσπανιόλ, βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη και ο Ριέρα είχε ακολουθήσει σε απόδοση όλους τους συμπαίκτες του. Οι ίδιοι που λίγους μήνες πριν «πετούσαν» και ζωγράφιζαν μέσα στο γήπεδο, δεν μπορούσαν πλέον να κάνουν μια επίθεση της προκοπής. Ο Βαλβέρδε, στην προσπάθειά του να φρενάρει την αγωνιστική πτώση, άλλαξε τα πλάνα του και άρχισε να κατεβάζει πιο σφιχτά την ομάδα, με πιο αμυντικογενή σχήματα. Οι παίκτες προσαρμόστηκαν, όλοι εκτός από τον Ριέρα. Ο Άλμπερτ, στην αγωνία του να διατηρήσει μια πρωταγωνιστική παρουσία, ώστε να μη χάσει την ευκαιρία του EURO, αγνόησε τις εντολές του Βαλβέρδε και έκανε τα δικά του. Έπαιρνε τη μπάλα, αλώνιζε την αριστερή μεριά και έβγαζε σέντρες στο πουθενά.
Ο Txingurri προσπάθησε να του εξηγήσει ότι πρέπει να έχει υπομονή, να συνεργάζεται με τους συμπαίκτες του, να περιμένει τις κατάλληλες συνθήκες για να φύγει μπροστά, αλλά μάταια. Ο Ριέρα συνέχισε να συμπεριφέρεται όπως όταν πέταγε η ομάδα, αχρηστεύοντας όμως συνεχώς κατοχές και επιθέσεις. Μέσα στο γήπεδο η «τρόικα» έδωσε εντολές να μην τροφοδοτείται, αφού έκανε περισσότερο κακό παρά καλό, ενώ και ο Βαλβέρδε γρήγορα έχασε την υπομονή του και τον έβγαλε από βασικό. Από τον Φεβρουάριο άρχισαν να ακούγονται και οι πρώτες μουρμούρες από την κερκίδα και τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα.
Η ΕΚΡΗΞΗ ΤΟΥ «VOLCANICO» ΡΙΕΡΑ
Στις 8 Απριλίου, μετά τον αγώνα Μπιλμπάο – Εσπανιόλ, όπου ο Ριέρα είδε ότι για μια ακόμη φορά δεν ήταν στην αρχική ενδεκάδα, συνέβη το πρώτο επεισόδιο που ράγισε το γυαλί. Ο Άλμπερτ μίλησε στους δημοσιογράφους, λέγοντας ότι δεν δέχεται να είναι συνεχώς στον πάγκο και την εξέδρα, ότι δεν μπορεί να είναι μόνο αυτός που έχει την ευθύνη για την κακή πορεία της ομάδας, ότι ο προπονητής θα έπρεπε να είναι πιο δίκαιος και να μοιράσει τις ευθύνες και στους υπόλοιπους παίκτες, που οπωσδήποτε έχουν και αυτοί μερίδιο στην κατρακύλα. Την επόμενη ημέρα οι δηλώσεις του ήταν πρώτο θέμα σε όλες τις εφημερίδες της Καταλονίας και ο Ριέρα έγινε το μαύρο πανί. Για όλους, εκτός από τον Βαλβέρδε.
Όπως ήταν φυσικό, όλοι οι ρεπόρτερ της Εσπανιόλ βρέθηκαν στο προπονητικό κέντρο στις 9 Απριλίου για να μάθουν την τοποθέτηση του Txingurri πάνω σε όσα είχε πει ο Ριέρα. Ο Βαλβέρδε χειρίστηκε πολύ ψύχραιμα το θέμα, είπε ότι ο παίκτης είχε διαπράξει μια γκάφα ολκής, πως κανείς δεν είναι πάνω από τους υπόλοιπους μέσα στην ομάδα και πως τελικά αν ο Ριέρα ήθελε θέση στην ενδεκάδα, ο μόνος τρόπος για να το καταφέρει θα ήταν η παραπάνω προσπάθεια στις προπονήσεις. Ο Βαλβέρδε δεν ήθελε να ρίξει περισσότερο λάδι στη φωτιά, αφού γνώριζε ότι πριν την προπόνηση, η τρόικα και οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές είχαν περάσει στα αποδυτήρια επί μισή ώρα γενεές δεκατέσσερις τον Ριέρα, λέγοντάς του σε αρκετά έντονο ύφος ότι όσα είχε πει ήταν τελείως αντισυναδελφικά και επιεικώς αχαρακτήριστα.
ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΑΝΙ ΣΤΟ ΜΟΝΤΖΟΥΙΚ
Ο Βαλβέρδε συνάντησε κατ’ ιδίαν τον Ριέρα, συζήτησε μαζί του και του εξήγησε τη θέση του πάνω στο συμβάν. Στη συνέχεια προσπάθησε να επαναφέρει την τάξη μέσα σε ολόκληρη την ομάδα και προς στιγμήν φάνηκε να το καταφέρνει. Αυτοί όμως που δεν πολυκαταλάβαιναν από τέτοια, ήταν οι φίλοι της Εσπανιόλ, που μετά τις δηλώσεις του, τον έβαλαν στο μάτι. Ο ίδιος ο Ριέρα τους είχε δώσει την αφορμή και αυτόματα μετατράπηκε σε κόκκινο πανί. Τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα, όταν σε μια συνέντευξή του, δήλωσε ότι αισθανόταν ώριμος για το άλμα σε μια μεγάλη ομάδα, ενώ μόλις πριν λίγους μήνες η διοίκηση είχε ανανεώσει πρόωρα το συμβόλαιό του για τρία ακόμα χρόνια.
Οι αρχηγοί της Εσπανιόλ δεν του πρόσφεραν καμία στήριξη και ο Άλμπερτ άρχισε να σκέφτεται σοβαρά την αποχώρηση. Λάδι στη φωτιά έριξε και μια δήλωση του τότε προπονητή της Λίβερπουλ, Ράφα Μπενίτεθ, ότι θα τον ενδιέφερε πολύ η πιθανότητα απόκτησης του Ριέρα. Οι διοικούντες προσπαθούσαν να διατηρήσουν τις ισορροπίες και να μην επιβαρύνουν το ήδη διαταραγμένο κλίμα στην ομάδα, έτσι λοιπόν αποφάσισαν να μην τον καλέσουν τελικά σε απολογία, όπως είχαν σκεφτεί αρχικά.
«ΕΜΕΙΣ ΕΚΤΟΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, ΕΣΥ ΕΚΤΟΣ EURO»
Στις 17 Μαΐου του 2008 ολοκληρώθηκε το ισπανικό πρωτάθλημα, με την Εσπανιόλ να υποδέχεται στο Μοντζουίκ την Αλμερία. Οι Ανδαλουσιανοί κέρδισαν εύκολα 1-3, όμως όλη η ένταση πυροδοτήθηκε όταν οι φίλαθλοι των «pericos» σήκωσαν ένα πανό, το οποίο απευθυνόταν στον Ριέρα και έγραφε: «Εμείς εκτός Ευρώπης, εσύ εκτός EURO!». Ο Άλμπερτ έγινε έξαλλος μόλις το είδε, ο Βαλβέρδε τον απέσυρε στο ημίχρονο για να τον ηρεμήσει, όμως τρεις ημέρες αργότερα, οι αθλητικές εφημερίδες της Βαρκελώνης κυκλοφόρησαν με τη δήλωση του Ριέρα στα πρωτοσέλιδα: «Δεν θέλω να ξαναπαίξω ποτέ στην Εσπανιόλ». Το γυαλί είχε σπάσει…
Η «κατάρα» των «pericos» έπιασε, αφού τελικά ο Λουίς Αραγονές δεν συμπεριέλαβε τον Ριέρα στην αποστολή του EURO, εκεί όπου οι Ισπανοί λίγες εβδομάδες αργότερα ανακηρύχθηκαν Πρωταθλητές Ευρώπης. Ο Ριέρα έχασε μια τεράστια ευκαιρία στην καριέρα του, όμως είχε ακόμα ένα στοίχημα μπροστά του: να φύγει από την Εσπανιόλ και να πάρει μεταγραφή σε μια μεγάλη ομάδα. Είχε μπροστά του όλο το καλοκαίρι για να κινηθεί και η Λίβερπουλ καραδοκούσε.
«ΦΕΥΓΩ»
Σε αντίθεση με το σίριαλ Ριέρα για την παραμονή του ή όχι στην Εσπανιόλ, ένα σίριαλ που τράβηξε μέχρι την τελευταία ημέρα της μεταγραφικής περιόδου, ο Ερνέστο Βαλβέρδε χρειάστηκε μόνο μια εβδομάδα για να πάρει την απόφασή του. Το τελευταίο εξάμηνο είχε κλονίσει την εμπιστοσύνη του στην ομάδα, αφού ένιωθε συνεχώς τις τρικλοποδιές που του έβαζε η τρόικα και την έλλειψη έμπρακτης στήριξης από τη διοίκηση. Η αλήθεια είναι ότι ο πρόεδρος του συλλόγου, Ντανιέλ Σάντσεθ Λίμπρε, είχε σε απεριόριστη εκτίμηση τον Txingurri. Το ίδιο και ο κόσμος, που ήταν σχεδόν καθολικά υπέρ του να συνεχίσει ο προπονητής. Όλοι πίστευαν ότι με τον Βαλβέρδε στον πάγκο θα πήγαινε η ομάδα στο καινούργιο γήπεδο «Cornella – El Prat» που τότε χτιζόταν ακόμα.
Όμως ο «Βάσκος» ήθελε να προχωρήσει σε ξεσκαρτάρισμα μέσα στην ομάδα, να ανανεώσει πρόσωπα και ιδέες και να τελειώσει την υπόθεση τρόικα. Η διοίκηση ήθελε να τον κρατήσει, όμως δεν ήταν διατεθειμένη να έρθει σε σύγκρουση με τους συγκεκριμένους παίκτες. Ο Βαλβέρδε ήταν ανυποχώρητος, ήθελε και αυτός να μείνει, αλλά κάτω από διαφορετικές συνθήκες. Όταν συνειδητοποίησε ότι η διοίκηση απέφευγε να δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις σε όσα ο ίδιος ζητούσε, αποφάσισε να φύγει και να μη συμβιβαστεί, συνεχίζοντας κάτι που πλέον δεν θα τον ικανοποιούσε. Στις 26 Μαΐου του 2008, ακριβώς δυο χρόνια και μια μέρα μετά την επιστροφή του στο Μοντζουίκ, ο Ερνέστο Βαλβέρδε, εμφανώς συγκινημένος και χωρίς να δεχτεί ερωτήσεις, ανακοίνωσε το τέλος της συνεργασίας του με την Εσπανιόλ, αποχαιρετώντας τον πρόεδρο και τους φίλους της ομάδας.
Ο ΛΕΤΟ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΥΜΕΤΟΧΙΚΟΣ
Μετά την αποχώρηση του Βαλβέρδε, η διοίκηση αποφάσισε να ασχοληθεί με την περίπτωση του Ριέρα, τον οποίο και κάλεσε σε γραπτή απολογία για τις δηλώσεις που είχε κάνει εναντίον των φιλάθλων και της ίδιας της ομάδας την τελευταία αγωνιστική. Ο Λίμπρε ενημέρωσε τον παίκτη ότι ο μόνος τρόπος για να φύγει, θα ήταν να πληρώσει κάποιος σύλλογος τα 24 εκατομμύρια της ρήτρας αποδέσμευσης. Μια ημέρα πριν την αποχώρηση του Βαλβέρδε, στις 25 Μαΐου, η «El Mundo Deportivo» δημοσίευσε ένα μεταγραφικό σενάριο, σύμφωνα με το οποίο η Λίβερπουλ, προκειμένου να αποκτήσει τον Ριέρα, ήταν διατεθειμένη να παραχωρήσει στην Εσπανιόλ τον Σεμπαστιάν Λέτο και 10 εκατομμύρια ευρώ!
Στις 17 Ιουνίου, η ίδια εφημερίδα δημοσίευσε το ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού για την απόκτηση του παίκτη. Το πολυμετοχικό «τριφύλλι» πρόσφερε 10 εκατομμύρια ευρώ στην Εσπανιόλ και 4 εκατομμύρια ευρώ στον παίκτη για τριετές συμβόλαιο. Σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα, ο ίδιος ο Ριέρα έθετε ως όρο στον Παναθηναϊκό την απόκτηση και του αδερφού του, Σίτο, ο οποίος τότε αγωνιζόταν στη δεύτερη ομάδα της Εσπανιόλ. Φυσικά, τίποτα από όλα αυτά δε συνέβη και ο Ριέρα παρουσιάστηκε κανονικά στις 10 Ιουλίου για να ξεκινήσει προετοιμασία. Οι συζητήσεις με τη Λίβερπουλ συνεχίζονταν, όμως η διοίκηση των «pericos» ήταν αποφασισμένη να βγάλει όσο περισσότερα χρήματα μπορούσε.
ΚΡΑΞΙΜΟ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ… «RED!»
Ο Ριέρα έκανε κανονικά όλη την προετοιμασία με την ομάδα του και πήρε μέρος στην παρουσία της Εσπανιόλ 2008-09 στο κοινό της, στις 25 Αυγούστου του 2008. Ο κόσμος στις κερκίδες του Μοντζουίκ, ούτε είχε ξεχάσει, ούτε του είχε συγχωρήσει τις δηλώσεις του από την περασμένη σεζόν και μόλις από τα μεγάφωνα ανακοινώθηκε το όνομά του και ο ίδιος έκανε την εμφάνισή του στον αγωνιστικό χώρο, το κράξιμο που έπεσε ήταν τέτοιο που ανάγκασε τους αρχηγούς να παρακαλέσουν με νοήματα και χειρονομίες τους φιλάθλους να σταματήσουν.
Όλοι πάντως ήξεραν πως ήταν θέμα λίγων ημερών, ίσως και ωρών, μέχρι ο Ριέρα να αναχωρήσει οριστικά από την Εσπανιόλ για να συνεχίσει την καριέρα του στη Λίβερπουλ. Την επόμενη ημέρα, στις 26 Αυγούστου, ο πρόεδρος Ντανιέλ Σάντσεθ Λίμπρε, δήλωσε ότι απέμεναν οι τελευταίες λεπτομέρειες για να οριστικοποιηθεί η συμφωνία ανάμεσα στους δυο συλλόγους και στις 31 του ίδιου μήνα, η Λίβερπουλ ανακοίνωσε επίσημα την απόκτηση του Άλμπερτ Ριέρα, έναντι 9 εκατομμυρίων ευρώ, για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.
- Οι φωτογραφίες των δημοσιευμάτων είναι από το αρχείο της ισπανικής αθλητικής εφημερίδας «El Mundo Deportivo».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου